1- این روزهای جهانی می دونی مثل چی می مونه؟ مثل اون وقت هایی که می نویسی تا یادت نره. وقتی هم می نویسی اینطوری نیست که زود فراموش کنی ولی یه جور ایی می خوای خیالت راحت باشه تا اگر تو شلوغی های زندگی یادت رفت تو دفترت ببینی و بادآوری بشه. حالا قرار نیست فقط یه روز از 365 روز سال یاد مادرهای مهربون، پدر ها، کودکان، خانم ها یا خیلی مسائل دیگه باشیم ولی یک روز از تقویم رو به نامشون می کنیم تا اگر تو شلوغی ها یادمون رفت یک یادآوری باشه.
2- چند وقتیه که انگار بین خانم های ایرانی هم جا افتاده که مواظب سلامتیشون باشند، حداقل نسل ما حواسش بیشتر به خودش هست. فقط کاش یادمون نره مواظب روح و روانمون هم باشیم. چون وقتی حواسمون به خودمون نیست، اون کسی که از دستش می دیم همونیه که بقیه به خاطرش دوستمون دارند، و مهم تر از اون همونیه که خودمون دوستش داریم .
3- روزمون مبارک ;)
یکشنبه، اسفند ۱۸، ۱۳۸۷
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
3 نظرات:
قبول نیست. چرا ما روز نداریم؟!
آخرش رو خیلی دوست داشتم
"اون کسی که از دستش می دیم همونیه که بقیه به خاطرش دوستمون دارند، و مهم تر از اون همونیه که خودمون دوستش داریم"
به آیدین: نمی دونم
به سحر : :)
ارسال یک نظر